Trinta di Mei (30 mei) is een belangrijke dag in de geschiedenis van Curaçao. Het verwijst naar de opstand van 30 mei 1969. Een gebeurtenis die een grote impact had op de sociale, politieke en economische ontwikkelingen op het eiland.
De opstand begon als een arbeidsconflict bij de Shell-olieraffinaderij, waar werknemers betere lonen en arbeidsomstandigheden eisten. De spanningen escaleerden toen de raffinaderijarbeiders op 30 mei 1969 in staking gingen. Dit leidde tot een breder protest tegen de sociale ongelijkheden en de slechte leefomstandigheden van veel Curaçaoënaars.
De staking en de protesten begonnen vreedzaam, maar al snel sloegen ze om in rellen en plunderingen. In Willemstad, met name in de wijken Punda en Otrobanda, werden winkels geplunderd en gebouwen in brand gestoken. De regering riep de noodtoestand uit en Nederlandse mariniers werden ingezet om de orde te herstellen.
De opstand van 30 mei 1969 leidde tot significante veranderingen op Curaçao:
Politieke veranderingen
De gebeurtenissen leidden tot het aftreden van de toenmalige regering en brachten een hernieuwde focus op sociale hervormingen en arbeidersrechten.
Economische hervormingen
De arbeidsvoorwaarden bij de Shell-olieraffinaderij werden verbeterd.
Sociale bewustwording
De opstand benadrukte de noodzaak van sociale gelijkheid en rechtvaardigheid, wat leidde tot een grotere betrokkenheid van de bevolking bij politieke en sociale kwesties.
Elk jaar wordt Trinta di Mei herdacht op Curaçao als een dag van reflectie en erkenning van de strijd voor sociale rechtvaardigheid en betere levensomstandigheden. Het is een moment om stil te staan bij de vooruitgang die sindsdien is geboekt, evenals bij de uitdagingen die nog steeds bestaan.
Eilandverhalen Curaçao 