Landhuis Brievengat, ook wel “De Hoop” of “Brihá”, werd rond 1750 gebouwd als het hoofdgebouw van een plantage van zo’n 500 hectare. De plantage teelde voornamelijk agave (later ook aloë vera) en hield vee, waaronder geiten en runderen. Rond 1820 werkten er volgens de verhalen zo’n 58 tot 60 tot slaaf gemaakte arbeidskrachten op het landgoed.
In 1877 werd de landhuis en de plantage zwaar getroffen door de ‘Orkan Grandi’ — 75 % van de vee‑populatie stierf en het gebouw raakte ernstig beschadigd. In 1929 werd het landgoed gekocht door Shell, dat er onder andere waterwinning onderbracht. Toen in 1954 sloop dreigde greep de toen nieuwe Stichting Monumentenzorg in. De schenking van Shell maakte restauratie mogelijk en zorgde dat Landhuis Brievengat tot een monument werd uitgeroepen.
Architectuur & monumentale status
Gebouwd op een verhoogd plateau, heeft het landhuis aan de voor- en achterzijde zuilengalerijen, een zadeldak met dakkapellen en puntgevels met klassieke versieringen. Voor het huis loopt een breed terras met in de hoeken twee stevige vierkante torens. Deze torens hadden meerdere functies: als uitkijktorens, tijdelijke gevangenis voor strafmaatregelen, duiventillen en folklore gaat dat het ‘casa di palomba’ (liefdesnestjes) heetten. Ook binnen ziet men historische details zoals een 19e‑eeuwse keuken met opvallende technische muurelementen die volgens legendes als vliegenschrikdraad of symbolische bescherming dienden.
Huidige functie
Na restauratie is landhuis Brievengat omgebouwd tot cultureel en recreatief centrum. Het huis fungeerde als evenementenlocatie, met ruimte voor concerten, bedrijfsevenementen, lokale feesten en soms exposities. Er was een horecavoorziening (restaurant/salon) en verhuur van zalen – mede mogelijk gemaakt door lokale uitbaters zoals Gerrit Schoen, bekend van Café De Heeren. In de Coronaperiode was het tijdelijk gesloten, maar plannen voor heropening waren in ontwikkeling .
Een monument in stilte
Decennialang had het een tweede leven als bruisende evenementenlocatie: concerten, culturele festivals en feesten vulden de historische zalen. Maar inmiddels staat het monument leeg. De deuren zijn gesloten, het terrein oogt verlaten en het is onduidelijk wat de toekomst brengt voor dit erfgoed van steen, geschiedenis en herinnering.
De leegstand roept vragen op. Hoe gaan we op Curaçao om met onze monumenten? Wat gebeurt er met plekken die zowel pijnlijke als waardevolle verhalen dragen? Landhuis Brievengat is stil, maar dat betekent niet dat het niets te vertellen heeft. Ja, het staat momenteel leeg. Maar dankzij Monumentenzorg staat het er nog en is er hoop op een nieuwe toekomst.
Eilandverhalen Curaçao 