Trinitaria.

De laatste weken ben ik mij aan het verdiepen in planten, die ik in onze tuin wil gaan planten. Tja, nieuw huis en binnen is het meeste wel verwezenlijkt, maar buiten is nog veel belangrijker. En het is kaal. Naast het onkruid, staat er werkelijks niets in de tuin. En daar gaat verandering in komen! Een van mijn favorieten, ook vanwege de diverse mooie kleuren, is de Trinitaria.

In veel tuintjes op Curaçao slingert ze zich langs muren, klimt ze over hekjes en kust ze daken met haar felle kleuren: de Trinitaria, beter bekend in de rest van de wereld als de Bougainvillea. Met haar flamboyante bloemenzee is ze niet te missen en toch blijft haar verhaal verrassend onverteld.

De Trinitaria is geen gewone plant. Ze groeit met een ontembare kracht. Haar bloemen lijken felgekleurde vlinders: knalroze, paars, vuurrood, oranje of wit. Althans, dat dénken we, want het zijn eigenlijk geen echte bloemen, maar schutbladeren. Het echte bloemetje? Een piepklein wit hartje in het midden.

De naam ‘Trinitaria’ roept op het eiland warme herinneringen op. Bij veel bewoners groeit ze gewoon in de tuin, vaak zonder dat iemand haar ooit geplant heeft. Ze hoort er gewoon bij. De naam verwijst vermoedelijk naar de heilige Drie-eenheid; een echo van religieuze symboliek, maar ook van volksgebruik. In landen als Venezuela en Colombia wordt dezelfde naam gebruikt. Zo waaide ze via de Caribische handelswinden naar het Papiaments, waar ‘Trinitaria’een vertrouwd woord werd.

Toch is haar officiële naam: Bougainville, vernoemd naar de Franse ontdekkingsreiziger Louis-Antoine de Bougainville. Tijdens een wereldreis in de 18e eeuw nam zijn scheepsbotanicus een stekje mee uit Brazilië. De plant verspreidde zich via koloniale routes over tropische gebieden wereldwijd en veroverde harten in de Caraïben, Afrika en Azië.

Op Curaçao is de Trinitaria meer dan een sierplant. Ze is een levend symbool van kleur, kracht en aanpassing. Net als het eiland zelf. Onverzettelijk, uitbundig en soms een beetje stekelig. Maar altijd een feest voor het oog.

Waarom doet deze plant het zo goed in de tuin?
1. Ze houdt van volle zon en bloeit zelfs beter na een droge periode.
2. Ze kan dus tegen de droogte.
Ze heeft diepe wortels die water efficiënt opnemen.
3. Ze is gemakkelijk te onderhouden.
Geen groene vingers? Geen probleem. De plant groeit snel, is sterk en heeft weinig
verzorging nodig. Een beetje snoeien hier en daar, en ze blijft jaar in jaar uit groeien en
bloeien.
4. De Trinitaria is een klimplant of kan als struik worden geleid.
5. Ze brengt kleur en dus leven in de tuin.
6. Goed voor bijen en vlinders.
7. Natuurlijke omheining.
Door de scherpe doorns is ze zelfs een soort natuurlijke ‘beveiliging’.

Verzorgingstips
1. Zet haar goed in de volle zon.
2. Geef water alleen als de grond droog aanvoelt.
In droge periodes: ongeveer 1–2 keer per week diep water geven. Liever grondig en
minder vaak dan elke dag een beetje. Te veel water = veel groen, maar minder bloemen.
3. Goed doorlatende bodem.
Gebruik zandige, rotsachtige of kalkrijke grond (zoals veel voorkomt op Curaçao).
Voorkom dat water blijft staan. Ze houdt niet van natte voeten.