“Restaurant De Gouverneur staat midden in Willemstad. Niet in het oude Punda maar aan de overkant van de Sint Annabaai, in Otrobanda. Wie voor het eerst op Curaçao komt, zou eigenlijk meteen van vliegveld Hato naar De Gouverneur moeten sjezen. Als je vaak naar Curaçao gaat, of het geluk hebt dat je op Curaçao woont, weet je waarom. Ga op de galerij zitten, bestel een awa di lamunchi, neem een slok en zet al je zintuigen wijd open.
Wat wil je het eerst weten? Wat je ruikt, wat je voelt, wat je proeft, wat je ziet of wat je hoort? Een oorverdovende herrie, dát hoor je. Het is prachtig.
Zelfs wie het liefst in stilte leeft, zal met een glimlach luisteren naar het droevige geloei waarmee de grote cruiseships afscheid nemen van het eiland, naar de duizenden stemmen en voeten die langs komen, het gerinkel van bestek in de keuken, de zanger op de Handelskade aan de overkant van de baai, het gehamer waarmee oude huizen nieuw worden gemaakt, en naar de oude witte dame die bang ga weg, ga weg, ga weg schreeuwt naar de donkere heer die haar wil helpen met de parkeerautomaat.
En ondertussen proef je ijskoude citroen op je tong en voel je de hitte en het zweet dat je hoofd doet jeuken, en je voelt de eeuwige passaatwind die de hoed van je kop wil rukken en mee wil nemen, weg van de galerij, langs het water, over pleinen, dan de hoek om, naar een straatje waar de broer van de wind een winkeltje heeft waar je tweedehands hoeden kunt kopen.
En je ruikt het zoute water van de baai en de bootjes die als pontjes van de ene kade naar de andere gaan varen als de brug open is. Of dicht. Net hoe je het wilt noemen als je niet over de brug kunt omdat hij dicht is. Of open. Maakt niet uit. De bootjes ruiken naar olie en matrozen van vroeger.
Misschien word je al duizelig van alles wat je hoort en proeft en voelt en ruikt, maar houd toch vooral ook je ogen wijd open en kijk naar het water, naar de zoet gekleurde huizen aan de Handelskade, en tuur tussen de forten door het zeegat uit. Dit is het mooiste uitzicht van de wereld”.
Fragment uit: De duik/ Sjoerd Kuyper
Het idee om een verhaal te schrijven over de Gouveneur kwam, terwijl ik het boek ‘Geschiedenis in steen, De ontwikkeling van de monumentenzorg op Curaçao aan het lezen was. We zitten er graag om iets te drinken en genieten van het uitzicht en de reuring zoals Sjoerd Kuyper dit omschreven heeft.
De naam Gouveneur spreekt tot de verbeelding. Het pand heeft een geschiedenis. De naam van dit restaurant en café is gekozen vanwege de straat waar het gebouw aan staat, de Rouvilleweg.
Op deze plek bevond zich Koraal Agostini oftewel een omheind stuk grond bij een huis. De naam Koraal Agostini verwijst naar de man die het in 1845 kocht: Joseph Agostini. Oorspronkelijk grensde het hele complex aan de Annabaai. In 1966 kwam het in het bezit van Monumentenzorg. Het opknappen, financieren en het vinden van een huurder verliep dramatisch. Het heeft heel veel geld gekost en uiteindelijk waren twee van de drie panden vrijwel klaar. Pas in 1987 kon Monumentenzorg de restauratie van het nog steeds vervallen pand, het negentiende-eeuwse De Rouvilleweg 23, oppakken.
Deze restauratie, waarbij op de eerste verdieping een restaurant zou gaan komen, verliep problematisch. Voor het plaatsen van de nieuwe stalen vloerbalken met gigantische betonnen hamerkoppen werden de houten balken verwijderd en de koraalmuren afgebikt. Daardoor ging vermoedelijk de stabiliteit van de muur verloren. In 1988 regende het dagen achter elkaar mede door orkaan Joan en stortte het gebouw in. Voor de architecten een geluk bij een ongeluk, want nu het gebouw toch opnieuw moest worden opgebouwd was het mogelijk om de gesloten gevel open te maken en er een open boogjesgevel met rondbuikige zuiltjes van te maken, zodat je vanuit het restaurant naar de Annabaai en Punda kunt kijken. Vanaf dag één bleek dit een succes te zijn.
“Het gebouw werd in 1989 voor het eerst een horecazaak, “Rum Runners”, wat in 1997 wordt veranderd in “West-Indië”. ‘West-Indië’ werd in 2001 overgenomen door de huidige exploitanten. Ze hebben de naam, na verbouwing, veranderd in Restaurant & Café Gouverneur De Rouville, kortweg “De Gouverneur”.
De Gouverneur is een prachtig bouwwerk, met een van de meest gewilde uitzichten op de beroemde Handelskade, die op de werelderfgoedlijst van UNESCO staat. Het gebouw is vrij groot en heeft veel verschillende zitjes. Het balkon met een spectaculair uitzicht, verborgen romantische tuin met gigantische gietijzeren fontein die je meeneemt op een reis naar een andere wereld of een privé vergaderruimte met airconditioning waardoor het ook een geweldige keuze is voor vergaderingen, bruiloften of workshops, last but not least een bar met een Motown-thema”.
Bronnen:
De duik/ Sjoerd Kuyper
De geschiedenis in steen. De ontwikkeling van de monumentenzorg op Curaçao/ Jeanette van Ditzhuijzen
https://de-gouverneur.com/
Eilandverhalen Curaçao 