Landhuis Jan Kok.

Diverse keren langs gereden en dit jaar voor het eerst bezocht. Landhuis Jan Kok. Een van de oudste landhuizen op Curaçao.
De geschiedenis van het landhuis begint in 1704, het jaar van de bouw. Aan het einde van de 18de eeuw woedde er een grote brand in het landhuis waardoor er enorm veel schade werd aangericht. Daarna kwam het landhuis in verval. Het landhuis werd in 1840 herbouwd. Het enige wat nog dateert uit 1704 is het magasina (magazijn). Dit bijgebouw overleefde de brand en is nog te bekijken op het terrein. Het centrale deel heeft een zadeldak en er zijn verschillende aanpalende gebouwen. De oude slavenklok hangt nog altijd aan het zuidelijk terras. Wat een fraai landhuis!

Vanaf het terras wordt er uitgekeken over de zoutpannen van de St. Marie-baai, waar de flamingo’s het landschap kleuren. De plantage, die 345 hectare groot is, was in aanleg een zoutplantage, hoewel er ook cultuurgewassen te vinden waren en aan veeteelt werd gedaan. Rond 1860 werkten er nog 100 slaven.

Het landhuis is vernoemd naar de 18e-eeuwse slavenmeester Jan Kok, die bekend stond om zijn wreedheid. Jan Kok was geen prettige plantage-eigenaar. De slaven werden onderworpen aan een wreed regime. Het werk in de zoutpannen was extreem zwaar waarbij veel slaven na verloop van tijd blind werden van het felle weerspiegelende zonlicht. In 1961 werd Landhuis Jan Kok grondig gerestaureerd. Veel mensen geloven nog altijd dat zijn kwade geest het huis bezoekt.

Het landhuis is toegankelijk voor bezoekers, want de lokale kunstenares Nena Sanchez heeft van Landhuis Jan Kok haar kunstgalerie gemaakt. Natuurlijk hebben wij binnen een kijkje genomen en werden wij welkom geheten door een charmante dame, Ana Sanchez. Ik werd verrast door de mooie kleurrijke schilderijen van Nena Sanchez, ik ben fan, maar zeker ook door de authentieke elementen. En dan mochten we van Ana ook eens op de zolder kijken, waar wij terug gingen in de tijd! Een antieke wieg, vloerkleed…er staat zelfs een grammofoonspeler. Prachtige ruimte. De zolderverdieping wordt nog wel eens gebruikt als woon/slaapruimte.

Nena Sanchez haalde inspiratie uit haar omgeving. Zij is geboren op Curaçao en in haar schilderijen en prints zijn de felle kleuren van het eiland te herkennen. Ook past zij digitale technieken toe op canvas. Haar werk hangt in verschillende privécollecties op Curaçao, in Europa en in Noord en Zuid-Amerika. Nena’s kunst kan worden gekocht in haar galeries in landhuis Jan Kok en Punda.

Ik heb er overigens nog geen kunst gekocht, maar een interessant boek ‘Kas di shon’ gekocht. Over plantagehuizen op Curaçao, vroeger en nu.
“Rijdend over het eiland zie je ze al van ver liggen: de oude landhuizen. Ze herinneren aan een voorbije tijd van plantages met landbouw en veeteelt, zouthandel, buitenhuizen en slavernij. Ze hebben hun oorspronkelijke functie verloren, de landbouw werd nooit een groot succes. De meeste landhuizen kregen een nieuwe eigenaar, die er een kantoor, hotel, galerie of privéwoning van maakte. Als je de markante huizen bezoekt, dan vóél je de geschiedenis. Die is verzameld in dit boek. Verhalen van achttien landhuizen geven samen een mooi overzicht van de geschiedenis van de plantages op Curaçao. Het geeft antwoord op vragen als: wie woonden daar? Wat werd er verbouwd en wie deden er het werk? Hoe komen de landhuizen aan hun naam en waarom zijn ze bijna allemaal geel? En hoe worden ze nu gebruikt? De landhuizen zijn onlosmakelijk verbonden met de geschiedenis van Curaçao.

Sanchez heeft zichzelf de schilderkunst aangeleerd zonder dat zij hiervoor speciaal gestudeerd heeft. Door het experimenteren met acryl op verschillende materialen zoals hout, doek en papier zijn de vrolijke schilderwerken van haar tot stand gekomen.
Nena Sanchez is in 2017 overleden.

Wanneer je om het landhuis loopt kom je daar ook onder anderen de kunst van Nena tegen.